دلگیرم،میگریم،میخشکم،میمیرم...

نفس هایم بسی تنگ است...

_چرا؟

_چون لحظه ها،اندیشه هایم پر ز آهنگ است...

وز آن چین و شکن هایی که بررخسار روزهایم فتادست...

اعمالم کمی کمرنگ و خاموش،وبیش سرد و بسی لنگ است...

_چه آهنگی؟

_تامل اندکی...اندک درنگی...

نمی آید به یادت آن قضاوت های یک سو و فشنگی؟!

همان آهنگ حکم تندو تلخت

که تحمیلی مرا در شنیدارش فکندی...

و تو چه میدانی...؟

چه میدانی...؟

چه میدانی...؟! :(