شاید برای اشک

هیچ بهانه ای نباشد...

روانه می شود...

بی هیچ خداحافظی...

بی هیچ صدایی...

آرام می رود...

از جاده گونه ها...

گفتیم ببار ای آسمان...

دنیا لبانش تشنه است...

دنیا ترک برداشته است...

بی تاب باران است و بس...

اما به یکباره چرا ای آسمان...ای آسمان...

با قطره های بی امان...

بردی امان از دستمان...