|
نوشته های... 
|
[ شنبه 99/4/14 ] [ 4:13 عصر ] [ fatemeh1023 ]
[ نظر ]
+آهااااای خدا.وقت امتحانم تموم نشده؟! +آهاااای دنیا.صدامو میشنوی؟! +آهاااای آدما.منو میبینین؟! آهااااااای آسمون.تومیشه منو ببینی؟صدامو بشنوی؟دردامو بفهمی؟باهام باشی؟ [ پنج شنبه 99/4/5 ] [ 2:30 عصر ] [ fatemeh1023 ]
[ نظر ]
کسی چه میداند؟!! [ پنج شنبه 99/4/5 ] [ 2:19 عصر ] [ fatemeh1023 ]
[ نظر ]
صدای خورد شدنم را شنیدم واقعیتش نمیدانم که چه چیز باعث گریه های شبانه ام شدحرف ها؟ کنایه ها؟ توهین های ریز ودرشت؟ دیگر گم کرده بودم دلیل گریه هایم را [ پنج شنبه 99/4/5 ] [ 2:15 عصر ] [ fatemeh1023 ]
[ نظر ]
کاش روی پیشونی آدمایی که دارن زیربار غصه‌هاشون له میشن [ چهارشنبه 99/4/4 ] [ 5:35 عصر ] [ fatemeh1023 ]
[ نظر ]
محبوبم... امروز هم بی دیدار تو گذشت. چشم دارد به ندیدنت عادت می کند؛ زبان نامت را به سختی در دهانم می چرخاند؛ دست ها بلا استفاده و گوش هایم صدایت را ... روزگار غریبی ست و درد هر بار یکی از اعضای تنم را احاطه می کند. شاید برای همین است که قلب و مغزم، با آنکه همیشه کنار تواَند؛ بیقراری هم می کنند. قلب... مثل مادری که جنگ، جنازه ی فرزندش را هنوز پس نداده است و مغز... چون پدری که در تنهایی و خلوتش، به آرامی می گرید. چه تشبیه مسرت بخشی...! که هربار به یادم خواهد آورد ... " هرگز، فراموش نخواهی شد ..." بالاخره ی روز... ی جا... میشه... [ چهارشنبه 99/4/4 ] [ 5:30 عصر ] [ fatemeh1023 ]
[ نظر ]
چـند وقتـیست همـه دلگـیرند از مـن ... نـمیدانم کدام صـفحه ی قـصه ی سـرگذشتـم جـا گذاشتمشان .... [ سه شنبه 99/4/3 ] [ 10:21 عصر ] [ fatemeh1023 ]
[ نظر ]
شما ساعت چند هستید؟! من به وقت شیطنت هایم ده صبحم ! سر حال و آفتابی... حال خوب بعد از کره و مربای آلبالوی خانگی با نان بربری ترد محله مان که ختم میشود به یک استکان چای با عطر گل محمدی به وقت جدیت اما دوازده ظهرم ! به سختی و تیزی آفتابش با یک جفت چشم تخس و نگاهی نفوذپذیر با شدت هرچه تمام تر میتابم به آنچه که میخواهمش کسل که باشم سه عصرم ! اصلا بلاتکلیف... بی حوصله مثل دوچرخه ی سالم خاک خورده ی گوشه انبار که بلااستفاده مانده و ساکن و ساکت سکوت مشغله ی من است وقتی به وقت سه عصر باشم به وقت بغض و دلخوری اما تنظیمم روی ساعت غروب ! حال و هوایی نه چندان روشن و رو به تاریکی... با چشمهایی گرفته و تیره تر از همیشه هام در این وقت میتوانم تنهاترین دختر قرن اخیر باشم شاید...شکننده ترین هم... و ترس...ترس من خود دوازده شب است ! انگار وحشت جیغ تنهایی دختری در خیابان که سایه ای پشت سرش حس کرده باشد ترس من تاریک ترین ساعت من است تپش بی امان قلبی ست پس از بیدار شدن با صدای ناگهانی زنگ تلفن خانه وسط خواب و در نهایت لرزش صدای آن طرف خط... آرامش و مهربانی هام اما چهار صبح است ! آرام به همراه خنکای نسیمی که میپیچد توی دلم با چشمهایی روشن تر از همیشه که حتی میتوان در آن ستاره رصد کرد و قرن ها درش خیره ماند میتوانم به بخشندگی مهتاب باشم که عاشقی بنشیند زیر نورم و کوچه ی مشیری را زمزمه کند اما تمام این ساعاتی که گفتم برای بهار و تابستان و زمستانند ! پاییز فرق دارد... حالا تو بگو تو چه ساعتی هستی ؟ [ سه شنبه 99/4/3 ] [ 10:9 عصر ] [ fatemeh1023 ]
[ نظر ]
|
درباره وبلاگ  |
| [قالب وبلاگ : سیب تم] [Weblog Themes By : SibTheme.com] |
