|
نوشته های... 
|
پریشان و پشیمان با آرزو های زنده به گور شده و حیات در گور خفته و خدایی که در این نزدیکی هاست و حس نمی‌شود حتی در خروش رود جاری ؛ با این حساب، آیا در این وادی، زندگی اجباری ست؟ آینده ای مثل سپیدار پابرجا خواهد بود؟ لبخندی شبیه خون خواهد زد به طعم تلخ ناکامی؟ چه باید کرد در این وادی عریان که هیچ بویی از بودن، امید، هستی و سر آغاز استشمام نمی شود؟ [ سه شنبه 99/9/11 ] [ 8:7 صبح ] [ fatemeh1023 ]
[ نظر ]
آره، داشتم میگفتم دلتنگی خیلی وحشیه، مکان و زمان نمیشناسه یهو وسط یه روز خوب یا یه روز شلوغ وسط بلبشوی یه دعوا موقع رد شدن از خیابون، تو پاساژ وسط خرید، تو صف نونوایی، وسط جشن فارغ التحصیلی ، شب عید، میون شلوغی مترو ، سر جلسه ی امتحان حتی وسط وانفسای قیامت چنگ میزنه تو گلوت و تویی که مات و مبهوت تو چشاش نگا میکنی و خشکت میزنه حتی به این فکر هم نمیکنی که این لامروت از کجا پیداش شد! فقط غرق میشی و غرق میشی... چی میگفتم؟! آره داشتم میگفتم، دلتنگی خیلی وحشیه :) [ سه شنبه 99/9/11 ] [ 7:50 صبح ] [ fatemeh1023 ]
[ نظر ]
[ یکشنبه 99/9/9 ] [ 10:38 صبح ] [ fatemeh1023 ]
[ نظر ]
|
درباره وبلاگ  |
| [قالب وبلاگ : سیب تم] [Weblog Themes By : SibTheme.com] |
