هر کسی،

یک امید...

یک عصیان...

یک از دست دادن...

یک درد...

یک تنهایی...

یک اندوه...

در خود دارد...

زیرا،

از درون هرکس...

یک نفر رفته است...

و هرکاری که میکند...

نمی تواند اورا بدرقه کند...

گوشه قلب تمام آدمها...

یک صندلی خالیست!

وباد...

همیشه از همان سمت...

آدم هارا میبرد...

سمتی که کسی باید باشد...