پيام

نوشته هاي ...
98/1/16

+ [تلگرام] دلــــم براي خودمـان ميسوزد ‌ آري ،خودِ خودمان را ميگويم بچه هاي نسلِ اينستاگرام و تلگرام و واتس آپ مايي که نيمي از عمر و شخصيت مان مجازي است بودن و نبودن هايمان از روي لست سينِ تلگرام معني پيدا ميکند به جاي قرار هاي واقعي و لمس دستانِ هم و پياده روي هاي عاشقانه ي زير باران، قرار ميگذاريم که مثلآ فلان ساعت آنلاين باشيم و پيامي رد و بدل کنيم يا نهايتآ ارتباط ويديوکال بگيريم و از پشتِ قابِ سردِ گوشي همديگر را ببينيم... پسرانمان با عکس پروفايل طرف عاشق ميشوند و فکر و ذکرشان اين است که چگونه مخِ آن يکي را بزنند که از همه بهتر به نظر مي آيد ‌ دخترانمان آنلاين مي شوند تا شهزاده ي اسب سوارِ روياهايشان را در گروه هاي مختلط بر و بکسِ باحالِ هم شهري بيابند ما مجازي هايِ بداخلاقِ حوصله ي هيچ رويدادِ حقيقي اي را نداريم نه مهماني مي رويم نه دورِهم مي نشينيم نه گپ زدن بلديم ما کنجِ خلوتِ اتاقمان را به بودنِ در کنارِ هر کسي ترجيح مي دهيم حرف هايمان را به کساني ميزنيم که تا به حال نديدمشان. با کساني درد دل ميکنيم که شايد کيلومتر ها از ما دورترند و فقط با آنها زبانِ مشترک داريم نه فرهنگِ مشابه ابرازِاحساساتمان را چند عدد استيکر قلب و اِموجي هاي به درد نخور بر عهده دارند . استيکر ها به جايمان ميخندند گريه ميکنند اخم ميکنند راه ميروند و زندگي ميکنند شخصيتمان و اصالتمان بستگي به شلوغيِ بيوگرافيِ اينستاگراممان دارد . هر چه بيشتر بنويسيم با کلاس تريم هر چه بي اعصاب تر باشيم خفن تريم هر چه نودايرکت مان با فونت بزرگتري نوشته شده باشد آدم حسابي تريم بياييد اندکي واقعي باشيم اندکي زندگي کنيم اندکي حسِ خوب بودنمان را بچشانيم به کساني که آرامششان محتاجِ حضور ما در کنار آن هاست دور و برمان را خوب نگاه کنيم حتمآ آدم هاي زيادي را مي يابيم در دنياي واقعي که منتظرِ سلامِ گرمِ ما هستند يک صبح تا شب اينترنت گوشي همراه خود را خاموش کنيم و وقتمان را کامل اختصاص بدهيم به عزيزانِ عزيزترِ از جانِ دنياي واقعيِ اطرافمان بيشـــتر لذت خواهيم برد قطعـــا... منتظر نظراتتون هستم...

freand 98/9/27